Hz. Cüleybib, Ensar’dandı, bekârdı.
Peygamberimiz onu evlendirmek istedi.
Ensar’dan birinin kızına talip oldu.
Sahabi, “Annesiyle bir konuşayım.” dedi.
Hanı­mının yanına giderek, Re­sû­lul­lah’ın, kızlarını istediğini söyledi.
Kadın, “Memnu­niyetle!” dedi.
Kızını Re­sû­lul­lah’ın kendisi için istediğini zannetmiş.
Sonradan Hz. Cüleybib (r.a.) için olduğunu öğrenince, “Hayır.” dedi.
Vermeyeceğini söy­ledi.
Bütün bunları duyan kızı, “Allah’ın Resûl’ünü mü reddediyorsunuz?
Beni Cüleybib’e verin.
Çünkü Re­sû­lul­lah hiçbir zaman benim zararımı istemez.” di­yerek, Re­sû­lul­lah’a olan bağlılığını gösterdi.
Bunun üzerine sahabi, Peygambe­rimizin yanına geldi.
Kızlarını Cüleybib’e vereceklerini söyledi.
Hazırlıklar ta­mamlandı, düğün yapıldı.
Düğünden çok az bir zaman sonra Peygamberimiz gazaya çıkmak için hazırlıklar yapıyordu
Cüleybib yeni evli de olsa cihat ordusundan geri kalamazdı.
Hz. Cüleybib, Re­sû­lul­lah’ın davetine hemen icabet etti.
Bu savaşta kahramanca savaştı
Sonunda şehadet mertebesine kavuştu.
Gaza bittiğinde Peygamberi­miz, “Cüleybib nerede? 
Onu göremiyorum, araştırın.” buyurdu. 
Sahabiler aradı­lar. 
Onu yedi müşrikin yanında buldu­lar.
Hz. Cüleybib onları öldürmüş, sonra da şehit olmuştu.
Gelip Peygamberimize ha­ber verdiler.
Peygamberimiz yanı­na gitti. 
Üç defa “Bu yatan bendendir, ben de ondanım.” buyurdu.
Sonra da onu eliyle defnetti.
Hz. Cüleybib’in (r.a.) hanımı, kocasının yolunu gözlüyordu.
Şehit olduğunu öğrenin­ce, “şehit hanımı” olduğu için Cenâb-ı Hakk’a şükretti.
Hele Re­sû­lul­lah’ın kendisi için, “Allah’ım, onun üzerine hayırlar yağdır.
Hayatı boyunca sıkıntı yüzü gösterme.” 
şeklindeki duasına mazhar olunca dünyalar kendinin oldu.
Bu dua sebebiyle herkes bu kadına gıptayla bakardı, yardımlarını alakalarını esir­gemezdiler.